Wróciliśmy

Oj działo się, działo. Poród nie odbył się według planu. Marzył mi się naturalny, bez znieczulenia, nacinania, itd. Zaczęliśmy o 10:00 rano 3 października. Po 8 godzinach prób przyszedł lekarz z zaleceniem cesarskiego cięcia, ze względu na brak postępu porodu. Były łzy, ból i rozczarowanie, że się nie udało naturalnie. Po chwili jednak ból stał się nie do zniesienia, więc szybko podjęliśmy decyzję. Niebawem leżałam już na stole operacyjnym. Podłączona do znieczulenia - poczułam się błogo, ból odszedł w niepamięć - na jego miejscu pojawił się lęk, jak to będzie wyglądało, jak poczuje się mój synek na tym świecie. Dreszcze całego ciała nie ustępowały. Patrząc w lampy nad stołem poczułam się jak w Dr.Housie albo w Lekarzach. Ze stresu zaczęłam śpiewać, albo raczej fałszować. Lekarze tylko krzyczeli głośniej, proszę śpiewać głośniej, bo nic nie słyszymy...

Wszystko poszło gładko. 15 minut i synek był na świecie. Powitał mnie donośnym płaczem. Pierwsze co zobaczyłam to pupa i przyrodzenie mojego chłopaka, choć co prawda bardziej interesowała mnie jego twarz. Ot lekarze uznali jednak, że wolę oglądać siusiaka!!! Pomijając ten fakt, wszyscy byli cudowni i podczas porodu i potem na oddziale. Szpital Wojewódzki - osobiście dla mnie - był bardzo dobrym wyborem. Ale jeszcze pewnie o tym, jak i o innych wrażeniach napiszę w następnych postach.  Podsumowując 3 października o 19:15 urodził się nasz syn: Wit Tadeusz, 55cm, 3850g i 10 punktów w skali Apgar. Witaj Maleńki!!!

Zdjęcia z 12.10.2013 - pierwsza wizyta u dziadków na wsi: