Gdy mały śpi...

... tworzą się posty. Choć na początek robi się pranie, odkurzanie, ogarnianie domu. Nawet nie wiedziałam jak szybko można ustalić listę priorytetów ;) Prysznic zostawiam zazwyczaj na koniec i zazwyczaj jak właśnie odkręcam kurek mój syn się budzi. Ale na szczęście jest tata. Co my byśmy bez niego zrobili.

Udało się nam z tą złotą jesienią. Piękne słońce zachęca do spacerów, które służą zarówno mi jak i małemu. Ja wracam do ludzi, syn zaczyna poznawać świat.

Zgrywamy się - jesteśmy jak jedność. Doskonale wyczuwamy swoje nastroje. W sumie jesteśmy podobni: lubimy ciepło, jedzenie i drzemki o każdej porze dnia i nocy...

Kocham mojego syna miłością bezwarunkową.
I lubię nawet ten chaos, który mnie otacza. Zarówno fizyczny, jak i psychiczny. Ten namacalny, jak i ten tylko wyczuwalny podskórnie.

Wyjątkowe zmiany jakie przyszły do mojego świata - są dla mnie bardzo rozwojowe.
Samorealizacja się nakręca!!!

Witajcie pourywane myśli.
Dla wszystkich miłego dnia.