Chwała Babciom i Dziadkom

Instytucja Dziadek i Babcia to naprawdę najlepsze co powstało na tym świecie. Dlatego też piszę post na ich cześć. Wielbię, całuję i ściskam wirtualnie babcię Kasię i babcię Bożenkę oraz równie mocno dziadka Jurka i dziadka Stasia. I z każdym dniem twierdzę, że ich święto powinno być częściej niż raz w roku, no i może o jakiejś przyjemniejszej porze niż środek zimy. Tak by można zrobić piknik na ich cześć i śpiewać chwalebne piosenki, nawet może nosić na rękach, głośno wiwatując!!!

Sama jestem raczej typem mamy, która nie chce się wyręczać bliskimi - bo to przecież moje dziecko, na które świadomie się zdecydowałam wraz z nieprzespanymi nocami i bujaniem na rękach (mimo że ramiona drętwieją). Ale od czasu do czasu bez nich nie dałabym rady. Dzięki ich pomocy ładuję akumulatory, wyciszam swoją narastającą frustrację. Już po godzinie bez Witka jestem jak nowo narodzona. I stęskniona za synkiem tak mocno, że znów mi się chce, że znów mogę. Ot pewnie niektórzy powiedzą wyrodna matka - trudno niech sobie mówią!!!. Ja bez owijania przyznaję się, że pomimo bezwarunkowej miłości do synka, czasami mam dość. I wtedy jakby moi kochani bliscy to wyczuwają. Bezinteresownie dzwonią i sami proponują swoją pomoc. Zabierają małego na spacer, albo zapraszają nas na obiad, podczas którego ani razu nie trzymam swego dziecka na rękach, nie przewijam, itd. Po prostu jestem obok i z uśmiechem się przyglądam. Są naprawdę kochani!!! A dziś to nawet poszłam do fryzjera, podczas gdy Witulina spał w najlepsze na spacerze z babcią. I o dziwo śpi nadal w gondoli postawionej w sypialni!

Nie wiem co w tym jest, ale babcie i dziadkowie działają na małego kojąco. Przy nich jest zadowolony i osiąga stan całkowitego błogostanu :)

Dziękuję, że jesteście!!!